Ήταν μιά φεγγαρόφωτη νύχτα στο Μεξικό,
Περπατούσα στο δρόμο ανάμεσα στις χασιέντες
όταν άκουσα τη φωνή μιάς μικρής Μεξικάνας που τραγουδούσε :
Λα λα λα ……
Σε περιμένω Σπίντυ Γκονζάλες, κοντεύει δέκα και μισή
αναρωτιέμαι που να είσαι και έχεις εξαφανιστεί !
Στο καφενείο με τους φίλους, στο γήπεδο στο σινεμά
μά επιτέλους τι θα γίνει, θα έρθεις και καμιά φορά !
Σπίντυ Γκονζάλες, που είσαι που πας ;
Σπίντυ Γκονζάλες, πες μου πως με αγαπάς !
Ε Ροζίτα πάω να ψωνίσω τορτίγιες γιά τη μαμά μου
και μερικές καυτερές πιπεριές !
Λα λα λα ,,,,,
Ολο μου λες πας στη μαμά σου, όλο μου λες πας γιά δουλειά
μάζεψε λίγο τα μυαλά σου, δεν είναι πράγματα αυτά !
Γιά πες μου όλη την αλήθεια, και άσε τώρα τις ψευτιές
συνέχεια όλο παραμύθια, δεν είναι ανάγκη να μου λες λα λα λα
Σπίντυ Γκονζάλες, που είσαι που πας ;
Σπίντυ Γκονζάλες, πες μου πως με αγαπάς !
Ε Ροζίτα με συγχωρείς, τρέχω στη καντίνα
που σερβίρουν λαχταριστά μπορίτος με τσίλι !
Λα λα λα ,,,,